pasen zoals k het ervaar.

Vroeger, ben k heel christelijk opgevoed. Om precies te zijn rooms katholiek. Ben er heel lang actief in meegegaan. Ook toen k niet meer verplicht werd. Vroeger als kind beleefd je de pasen precies zoals het hoorde. Goede vrijdag, zonder vlees, de paaswake en dan de paasdagen , de wederopstanding van jezus. Het was gewoon. Ondanks dat je er geen gevoel bij had. Het hoorde zo. Pasen is voor mij echt veranderd, toen ik de passie spelen in tegelen ( limburg) heb gezien. Ik weet nog dat ik zoiets had, wat moet ik midden in de zomer naar zo'n oud verhaal. Ik kon me er weinig bij voorstellen. Maar ik heb met bewondering het gevolgd. Ja zo hoorde je het paasverhaal te beleven. Toen wist ik. Het gaat over vriendschap, jezelf wegcijferen, verdriet, hoop . Toen 2 jasr geleden de passion werd uitgevoerd, heb ik in eerste instantie getwijfeld. Wil ik dit wel zien. Wordt dit niet ontkracht. Kunnen ze zo'n verhaal wel goed brengen, in deze maatschappij, waar veel mensen geen kerkelijke achtergrond hebben. Ik heb toch gekeken en wat werd het goed vertolkt. Ook dit jaar moest ik het zien. Ook dit jaar geeft het me dat speciale stukje paasgevoel. Ondanks dat ik de kerk allang niet meer bezoek, brengt de passion toch weer juist dat bepaalde beeld, wat ik als kind had. Vertrouwen, hoe moeilijk het leven ook is, er komt een nieuwe dag, het wordt anders. Zelfs toen we een moeilijke periode door maakte, durfde ik te vertrouwen.. Pasen is voor mij, durven hopen en vertrouwen, op een nieuw begin. In welke vorm dan ook. Fijne paasdagen, hoe je die ook mag beleven.